‘Welkom! Leuk dat je een kijkje komt nemen in de encyclopedie van het Antarctisch gebied. Als je deze introductie al eens eerder hebt gehoord en liever meteen door wilt, richt je duim naar de grond. Je wordt dan direct doorgeschakeld naar de inhoud van de encyclopedie. Houd je je duim gericht op de welbekende nikkelcirkel van SS DNA, dan ga je NU naar de intro.’
In de lens op de ogen verschijnt een kort stukje film waarin we iemand in 2021 op een laptop zien werken. In de film wordt niet gesproken, trage pianomuziek begeleidt het beeld.
‘Ah, weet je nog wel, de 21ste eeuw in de oude wereld?’ …pauze… ‘Nee, natuurlijk weet je dat niet! We weten immers vrijwel niets over deze eeuw en de eeuwen die daarop volgden. Historici duiden deze tijd dan ook meestal aan met de term “donkere eeuw”1Over het exacte begin van de "donkere eeuw" of "donkere digitale eeuw" bestaat onder historici enige onenigheid. Sommigen houden vol dat het begon 50 jaar na de grote digitaliseringsgolf halverwege het eerste decennium van de 21ste eeuw, anderen beweren dat het
Op de ooglenzen verschijnen drone-beelden van Spitsbergen, een dichtbevolkt, vruchtbaar eilandenrijk vlakbij de Noordpool.
‘Daar kwam verandering in toen archeologen stukjes film vonden in een opslagplaats op Spitsbergen, een paar groene eilanden midden in de Arctische zee waar Russische miljonairs graag vakantie houden. Wat bleek? Mensen dachten wel degelijk na in de donkere eeuw! De meeste van hun gedachten zijn echter verloren gegaan doordat bijna álle informatie in die tijd werd gedigitaliseerd. Digitale informatieopslag is een archaïsche vorm van opslag waarbij informatie in nullen en enen op een magnetische schijf terechtkomt. Het vreet energie, want de schijven worden warm en moeten continu gekoeld worden. Bovendien ontstaat binnen vijftig jaar “bitrot” waardoor digitale informatie al snel verloren gaat. We weten daarom niet precies hoeveel informatie destijds op deze manier is opgeslagen.
Op het zeldzame filmmateriaal waar je nu naar kijkt (film is een stuk robuuster materiaal dan de digitale, magnetische schijven) zie je een jonge man uit de donkere, digitale eeuw. Hij is bezig om op zijn computer digitale informatie in te voeren. Werkelijk uniek historisch materiaal!’
‘Logisch dat DNA-moleculen de beste vorm van informatieopslag bieden!’
Via de virtual-realitylens op de ogen wordt de bezoeker binnengevoerd in het lichaam van een mens. De bezoeker gaat naar binnen via de mond en komt al snel aan bij het hart. Daar zoomt de bezoeker in op de kamers van het hart, de organellen, weefsels, cellen, moleculen, en uiteindelijk: de dubbele helix van het DNA. Een frisse geur van citroen en bergamot wordt waargenomen in de hersenen en een heroïsch deuntje begint te spelen.
‘Terug naar onze tijd, naar jouw lichaam, jouw DNA: de meest duurzame vorm van informatieopslag op aarde! Al miljoenen jaren ligt een schat aan informatie besloten in het DNA van bacteriën, planten, dieren, en mensen. Uit het DNA in fossielen, diepe aardlagen en ijskernen hebben we informatie gevonden over het leven op aarde miljoenen jaren geleden. Logisch dat DNA-moleculen de beste vorm van informatieopslag bieden! Wij vinden dat nu vanzelfsprekend, maar het is eigenlijk een relatief recente uitvinding.’
Bewegende beelden van algen, begeleid door hun geur, verspreiden zich door de hersenen. Zachtjes klotsend water is te horen.
‘Aan het begin van de 23e eeuw werd wat geëxperimenteerd met de opslag van informatie in synthetische polymeren. Daarna volgde al snel de algablet, de eerste opslag van informatie in het DNA van algen – toen nog helemaal buiten ons lichaam. Je grootouders hadden vast ook een algablet. Misschien heb je ze wel eens horen klagen over de vele gaten die erin vielen?’ (lachend)
Terug naar de multi-sensory-ervaring in het hart van het lichaam, ingezoomd op de dubbele helix van het DNA, waaroverheen het logo van DNA SS.
‘DNA SS maakt de cirkel rond. Alle informatie over de mensheid verzameld in het lichaam van de mens zelf. Dat is onze missie. We zijn dan ook trots op onze pilot waarin we de geschiedenis van ons mooie land aan onze eigen medewerkers mogen brengen, of eigenlijk ín onze medewerkers mogen brengen.’ (lachend) ‘Altijd beschikbaar, altijd oproepbaar, nooit kwijt. Omdat deze geschiedenis in het DNA van de stamcellen is geïmplanteerd, zullen ook je kinderen altijd toegang hebben tot onze vaderlandse geschiedenis.’
‘Zijn er tegenstanders van deze vorm van DNA-geschiedschrijving? Ja, die zijn er.’
Video van groep boze Samoa in armoedige kleding, leidster met verbeten blik in de ogen. Opstand tegen DNA-opslag in het lichaam, Neely van Mary Bird-eiland is de leidster van deze beweging. Op demonstratieborden staat te lezen: ‘Hier ligt de grens, vergeten maakt ons mens!’
‘Zijn er ook tegenstanders van deze vorm van DNA-geschiedschrijving? Ja, die zijn er. Tegen onze plannen voor opslag in het lichaam is protest geweest. Dat geven we grif toe. De Samoa-opstandelingen menen, met een aantal andere, inheemse volkeren van Antarctica, dat vergeten noodzakelijk is voor ons voortbestaan. Dat toegang tot alle informatie onwenselijk – ja, zelfs onethisch is.
‘Ik kan hierover helder zijn: het is een achterhaald, ouderwets idee dat voortkomt uit een verkeerd begrip van DNA-opslag. Recente onderzoeken tonen namelijk aan dat met het toenemen van de hoeveelheid informatie binnen handbereik, we juist méér gaan vergeten. Vergeten is inderdaad menselijk en vergeten zal altijd mogelijk blijven! Het verschil is: jíj bepaalt waar de gaten vallen, wat je wilt vergeten. Jij maakt jouw eigen geschiedenis. DNA SS laat je de keuze: jouw geschiedenis, jouw DNA. Geniet ervan!’
De bezoeker voelt zich in een diepe tunnel vallen, waarbij jaartallen, beelden en teksten voorbij suizen. Er komt endorfine vrij; de bezoeker ervaart een gelukzalig gevoel.
