Lieve Manu,
Je bent geboren in een wereld die jou, zonder je te consulteren en om toestemming te vragen, het recht om onzichtbaar te zijn heeft ontnomen. De invoering van de smartchip om ‘burgers’ van ‘barbaren’ te onderscheiden was maar een begin. Later volgde een beleid dat de bewoners van
De angstige bestuurders, wier voorouders de overstromingen toelieten zodat ze de wereld naar hun eigen smaak konden herinrichten, zullen jou in de gaten houden, als een vis in een aquarium voor wie het bestaan van een oceaan tot een mythe behoort. Jij zult lopen door straten die door mannelijke
Toen ik werd geboren, heerste het geloof dat de genetische verschillen tussen de diverse verschijningsvormen van Homo sapiens niet significant waren. De individuele verschillen tussen mensen die zogenaamd van hetzelfde ras waren, waren groter dan de groepsverschillen tussen die ‘rassen’. De grote overstroming zou verder hebben bijgedragen aan deze post-raciale kijk, vooral omdat de oprichters van Zuid-Gondwana en het hele Antarctische eiland als geen anderen wisten dat het water niet discrimineert. Het water verwoest alles wat zonder bescherming leeft, en is een bron van redding voor eenieder die daar wijs mee omgaat. Vraag het maar aan de West-Duitsers, vroeger bekend als de Nederlanders. Het water zou hun nationale identiteit hebben gevormd, toen de zogenaamde naties nog bestonden. Het lijkt zo lang geleden, maar het is nog maar vijf generaties geleden. De collectieve strijd tegen het water tijdens de grote overstroming zou hebben bijgedragen aan nieuwe mythes. Ras was geen onderdeel van deze mythes.
De realiteit leert dat mythes zijn wat ze zijn: mythes. Om dat te begrijpen, hoef je maar te kijken naar de ontstaansgeschiedenis van Zuid-Gondwana. Niet de geschiedenis die jij op school onderwezen zult krijgen, maar de geschiedenis in verboden boeken en kranten. Je zult op school leren dat
De dag dat
Laat ik het vertellen zoals het is – door de verdwijning van jouw oma werd ons recht om onzichtbaar te zijn minstens vijftig jaar uitgesteld. Ik heb mijn best gedaan om in haar voetsporen te treden. Ik studeerde digitale technologie en promoveerde in de privacy, ook aan Zuboff College. Na mijn promotie kwam ik in een onderzoeksteam terecht dat de erfenis van mijn moeder probeerde voort te zetten. We hielden ons bezig met een delicaat onderzoeksproject dat ervoor zou zorgen dat jij onherkenbaar de straat op zou lopen, bewapend tegen die sensors en smartcamera’s. Een onderzoek dat ervoor zou zorgen dat Whittown geen verboden gebied werd voor mensen die op ons lijken.
Het is vandaag precies 25 jaar geleden dat mijn moeder op mysterieuze wijze overleed. Dit betekent dat ik eergisteren mijn 37ste verjaardag heb gevierd. Het betekent ook dat Whittown eergisteren haar 25-jarige jubileum heeft gevierd. Vraag mij niet hoe het er daar uitziet en ruikt, want sinds de oprichting worden mensen die op mij en jou lijken daar geweerd. Wij worden als parasieten gezien omdat wij niet aan de juiste genetische code zouden voldoen. Wij zijn de nieuwe barbaren. Toch blijf ik dag en nacht studeren en onderzoeken om ervoor te zorgen dat de droom van jouw oma niet verloren gaat.
Ik heb een gewetensvraag, lieve Manu. Volgende week word ik net als mijn moeder tot hoogleraar in de privacy-studies benoemd. Het is een leerstoel die voor het eerst in 25 jaar is vrijgekomen. Ik ben acht jaar jonger dan mijn moeder was toen zij als eerste en laatste deze leerstoel aannam. Whittown bestaat inmiddels niet alleen op papier, het is realiteit geworden. Op basis van het officiële verhaal over de omstandigheden waarin mijn moeder plotseling overleed, heb ik niets te vrezen. Maar we weten allebei dat de gevreesde leerstoel voor een aardschok gaat zorgen. Ik schrijf deze brief voor het geval mij het ergste overkomt. Jij bent geboren in een wereld die jou, zonder je te consulteren en om toestemming te vragen, het recht om onzichtbaar te zijn heeft ontnomen. Het was de levensmissie van jouw oma om ervoor te zorgen dat ik dat recht zou behouden. Nu ben ik aan de beurt om te sleutelen aan de formule om ervoor te zorgen dat jij jouw recht om onzichtbaar te zijn terugkrijgt. Maar als ik net als zij op mysterieuze wijze verdwijn, hoop ik dat jij naar jouw intuïtie zult luisteren.
