Je zou denken dat een verkiezingsdebat over de toekomst moet gaan, maar wie gisterenavond heeft gekeken, weet dat
Eigenlijk ben ik hier nog te mild. Ging het maar over het verleden van Slat. Met name zijn recente verleden, laten we zeggen de laatste acht jaar waarin hij president was van Antarctica – die lijken me uiterst relevant. Maar in plaats daarvan wilde Larsen het vooral hebben over de overgrootvader van Slat en jawel, er bestaat een woord voor: zijn betovergrootvader Boyan.
"Je hoeft de zwarte bladzijden niet te ontkennen om trots te zijn op de geschiedenis van Antarctica."
Zoltan Slat koketteert soms wat met zijn beroemde achternaam, dus dat politieke tegenstanders daarop reageren is best te begrijpen. Laat ik de belangrijkste kritiek op de Slat-familie maar even benoemen: betovergrootvader Boyan Slat had het hart op de juiste plek en deed zeker zijn best, maar ontdeed in het begin van de eerste eeuw van dit millennium de oceanen niet eigenhandig van de naar schatting tachtigduizend ton plastic die erin dreef. Shock and horror: door de jaren heen zijn de daden van een oude zeeheld wat opgeklopt. Als u hier nou van schrikt, dan zal ik niet verklappen wat de geschiedkundigen uiteindelijk heel hebben gehouden van de heldendaden van Hansje Brinker.1Volgens de overlevering redde Hansje Brinker de stad Haarlem door zijn vinger in de dijk te steken. Het gaat om fictie, maar dat Haarlem zonder Hansje Brinker inderdaad uiteindelijk is ondergelopen in het jaar 2133 is wel een feit.
Larsens gewroet in de familiegeschiedenis van de Slats stopt hier echter niet. Ook
Maar om dat soort details maalt Larsen niet, familie is familie en elke kans om iemand daar eens even flink over aan de tand te voelen, grijpt hij met beide handen aan. Weet u wel dat de mensen van het zwarte continent werden gedrogeerd, meneer Slat? Weet u dat wel, meneer SLAT? That’s right: u heet ook Slat, meneer Slat. Of uw overgrootvader van deze praktijken wist kan ik niet bewijzen, maar ik kan in ieder geval suggereren dat hij een ordinaire slavendrijver was, meneer Slat.
Nu weet Zoltan Slat een stuk meer over die bewuste periode in de geschiedenis dan Terr Larsen. Hij promoveerde onder mij op de Mensonge-groep, die er in de geschiedschrijving nogal bekaaid vanaf komt, mede omdat alle 502.755 leden van die groep zijn vermoord.
Geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars en dus staat genocidepleger
Het gevaar van de uitlatingen van Terr Larsen is natuurlijk niet dat de achternaam van onze president wordt bezoedeld. Hij kan wel tegen een stootje, zeker tegen een stootje van zo’n zwakke politieke concurrent als Larsen. Een veel groter gevaar is dat we steeds meer de neiging hebben om het verleden te bekijken door de bril van het heden. Je hoeft de zwarte bladzijden namelijk niet te ontkennen om toch trots te zijn op de geschiedenis van Antarctica.
Dat de realisatie van
"Eigenlijk mogen we niet eens trots zijn dat we hier wonen, want die poolkappen zouden door onze eigen schuld zijn gesmolten."
Maar daar hoort u de heer Larsen niet over, zijn partij propageert zelfhaat. Antarcticanen zouden zich elke dag schuldig moeten voelen over hun verworvenheden, hun manier van leven, hun bestaan. Plezier hebben in een
Eigenlijk mogen we niet eens trots zijn dat we hier wonen, want die poolkappen zouden door onze eigen schuld zijn gesmolten. Alsof ze rond de millenniumwisseling al wisten wat we nu weten. Alsof ze echt dachten: weet je wat? We pompen net zolang CO2 de lucht in, totdat we op Antarctica kunnen wonen. Zo zal het zijn gegaan, klinkt plausibel.
Terr Larsen wil niet voor de tweede keer een verkiezingsstrijd verliezen van Zoltan Slat, dat begrijp ik best. Maar laat hem dat dan doen met realistische toekomstplannen in plaats van zijn halfslachtige pogingen onze geschiedenis te herschrijven. Dat deze oproep aan dovemansoren is gericht, kunt u overigens opmaken uit het feit dat Larsen weigert gebruik te maken van Slats aanbod om zijn plannen door te laten rekenen door
Utopieën laten zich nou eenmaal lastig doorrekenen.
