Peter Britsia 2020

Peter Britsia is illustrator en prijswinnend volksliedschrijver van het 'Ooit lag hier sneeuw en ijs'.

Antarctisch Volkslied

De hymne die iedere ochtend door de keeltjes van de Antarctische schoolkinderen trilt.

Nora van Arkel

Nora van Arkel (1992) schrijft fictie, essays, toneel en theatertekstkritieken. Daarnaast is ze redacteur bij Hard//hoofd en spendeert ze haar dagen met onderzoeken hoe verschillende tekstvormen elkaar kunnen informeren.

Notulen naar herinnering

Verslag van bewonersbijeenkomst.

Escapism Now

Een subsidieverantwoordingsverslag

Hanna Bervoets

Hanna Bervoets (1984) is schrijver, essayist en scenarist. Ze schreef zeven romans. In 2017 won ze de BNG Bank Literatuurprijs voor Ivanov, en de Frans Kellendonk-prijs voor haar gehele oeuvre. Welkom in het Rijk der zieken is haar meest recente roman.

Denkt u dat Samoa’s niet kunnen skiën?

Antwoord op een afwijzingsbrief

Sanne Bloemink

Sanne Bloemink is journalist en schrijver. Voor onder meer De Groene Amsterdammer schrijft ze over uiteenlopende onderwerpen, van onderwijs tot geluk tot het Antropoceen.

‘Jouw geschiedenis, jouw DNA!’

Script voor zintuiglijke welkomstervaring bij toegang encyclopedie Antarctica, onderdeel van pilot voor medewerkers van DNA SS (DNA Storage Solutions)

Fiep van Bodegom

Fiep van Bodegom is redacteur van De Gids. Ze schrijft regelmatig voor De Groene Amsterdammer en NRC, doorgaans over literatuur. Daarnaast publiceerde ze essays, proza en vertalingen.

Zeewierdagen

Dagboekfragmenten van een jonge vrouw op Antarctica.

De verborgen historie van Cleo Sanntag

Inleiding bij de biografie van Cleo Sanntag, twintig jaar na de eerste editie.

Else Boer

Hard//hoofd Else Boer (1991) schrijft korte verhalen en artikelen. Het liefst brengt ze haar dagen lezend en schrijvend door, maar om niet helemaal te vervreemden van de maatschappij is ze docent Nederlands op een middelbare school. Daar probeert ze haar leerlingen vooral het zeggen van ‘hij wilt’ af te leren. In de tussenuren werkt ze aan haar debuutroman.

Dodenvloten en boilersuits

Interview met Antarctica’s retroband The Useless Youth voor The Antarctic.

Gershwin Bonevacia

Gershwin Bonevacia (1992) is schrijver en sinds maart 2019 stadsdichter van Amsterdam.

Er is een gat, een groot gat

Brief van een geoloog in een penibele situatie.

Mathijs Boom

Mathijs Boom (1987) is historicus en werkt aan de Universiteit van Amsterdam aan een proefschrift over de opkomst van denken op geologische tijdsschalen in de Lage Landen in de periode 1750-1830.

De Byrdland GCS Company

Bijlage C

Charlotte Van den Broeck

Charlotte Van den Broeck (Turnhout, 1991) is een Vlaamse dichter. In 2019 werd haar tweede dichtbundel bekroond met de Paul Snoekprijs en verscheen haar prozadebuut Waagstukken.

Extase

Heidi Dorudi

Heidi Dorudi is filosoof, intersectioneel feminist, schrijver en projectmanager. Publiceert op dorudi.nl. Heidi schrijft aan haar eerste boek Metafysica en Kritiek bij Hannah Arendt: Over de mogelijkheid van vrijheid en verantwoordelijkheid in het politieke handelen.

Het ware beeld van de geschiedenis van Antarctica (1)

Deel 1 van een tweedelig seminar

Het ware beeld van de geschiedenis van Antarctica (2)

Deel 2 van een tweedelig seminar

Daphné Dupont-Nivet

Daphné Dupont-Nivet is journalist. Ze schreef onder andere voor De Groene Amsterdammer, Trouw, en De Correspondent.

Groen. Maar niet te fel trouwens

Vragenlijst welkomstpakket Bright-Ice Kamp

Lisa Dupuy

Lisa Dupuy is freelance journalist voor onder meer de NRC. Ze maakte de multimediale productie congosgold.com over de Congelese goudhandel en heeft onderzoek gedaan naar de rol van Nederland in de internationale wapenhandel.

De Afsmeltmissie

Overwegingen bij een verzekeringsclaim.

Rob van Essen

Rob van Essen (1963) is schrijver, vertaler en recensent Angelsaksische literatuur voor NRC Handelsblad. Met zijn meest recente roman De Goede Zoon won hij de Libris Literatuur Prijs.

Drink wat met de Maanman

Een kroeggesprek op de Zuidpool.

Derk Fangman

Derk Fangman (1986) schrijft korte verhalen. Hij publiceerde onder andere op Hard//Hoofd en shortreads_.

De Kinderkolonie

Twee zaalbeschrijvingen in het museum van de Kinderkolonie.

Rodaan Al Galidi

Rodaan Al Galidi (1971) is dichter en prozaschrijver, hij studeerde in Irak af als bouwkundig ingenieur en kwam in 1998 in Nederland, waar hij asiel aanvroeg. Het asiel werd geweigerd en hij is uitgeprocedeerd. Al Galidi leerde zichzelf Nederlands en begon met schrijven. In 2007 kreeg hij een voorlopige verblijfsvergunning in Nederland. Hij ontving onder meer El Hizjra-literatuurprijs en de J.C. Bloemprijs. Zijn meest recente boek is de dichtbundel Neem de Titel Serieus.

De Laatste Pinguïn

Voordracht ter ere van de opening van het eerste Puck-warenhuis in Upper McMurdo.

Dominique De Groen

Dominique De Groen (1991) is dichter. Haar debuutbundel Shop Girl verscheen in 2017 bij het balanseer en werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee en de LZWL-trofee van de VRT. In 2019 publiceerde ze Sticky Drama die bekroond werd met de Frans Vogel Poëzieprijs.

Usnea Antarctica

Dagboekfragment van een jonge Londenaar.

Marjolijn van Heemstra

Marjolijn van Heemstra studeerde af in de Godsdienstwetenschappen. Ze is schrijver, en documentaire-en theatermaker. En een genuanceerde activist.

Abrahamisten van Antarctica

Opening van de wereldvergadering van Abrahamisten

Thomas Hogeling

Thomas Hogeling (1986) is schrijver, journalist en videomaker. Onder meer voor de Volkskrant, De Speld en de VPRO.

Bekijk het verleden van Antarctica niet door een bril van het heden

Opinie

Auke Hulst

Auke Hulst (1975) is romanschrijver, journalist en muzikant. Hij schreef negen boeken. Hij won met zowel Slaap zacht, Johnny Idaho als En ik herinner me Titus Broederland de Harland Awards Romanprijs voor beste sciencefictionroman, en met Motel Songs de Bob den Uylprijs voor beste reisboek. Zijn meest recente werk is Zoeklicht op het gazon.

“LichtLand”™

Een geannoteerd shooting script van een netwerk-implantaatpromo voor “LichtLand”™

Het IJsgetij

Een bar, een ontmoeting en een complot.

Maarten Kleinhans

Maarten Kleinhans (1972) is formeel gezien hoogleraar fysische geografie maar veel liever wordt hij de professor van water en zand genoemd. Hij doet onderzoek naar rivieren en delta's op Aarde en Mars.

De veilige haven heeft al een zeemansgraf

Achtergrondartikel over de plannen voor wereldhaven Ny Elvsund

Sicco de Knecht

Sicco de Knecht (1987) is hoofdredacteur van ScienceGuide en deed een promotie in de neurowetenschappen (Universiteit van Amsterdam). Naast hoger onderwijs en wetenschap is hij geïnteresseerd in maatschappelijke thema's, en podcasts natuurlijk.

Interview met de Laatste Eco-Engineer

Een stekelig gesprek met Clarice Winterberg

Wiard van der Kooij

Wiard van der Kooij studeerde filosofie van de Universiteit van Amsterdam en is auteur voor onder meer webplatform Hard//Hoofd.

Rioolvlinders

Script voor het eerste 16+ sprookje 'Reflectie op mijn conceptie'; uitsluitend toegankelijk via gehackt netwerkimplantaat.

Emy Koopman

Emy Koopman is schrijver, onderzoeksjournalist en gepromoveerd literatuurwetenschapper. Haar eerste roman, Orewoet, verscheen in 2016 bij Prometheus en werd genomineerd voor de Fintro Literatuurprijs en de Bronzen Uil. Ze werkt aan een tweede roman.

De Adam en Eva van Antarctica

Interview in Antarctica nu - jubileumeditie.

Selin Kuşçu

Selin Kuşçu (1991) studeerde Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveld Academie en Fiction Writing aan Pratt Institute. Ze ontving de Nieuwe Types Prijs voor beste afstudeerwerk van de Nederlandse en Vlaamse schrijfopleidingen. Ze schrijft verhalen en literaire non-fictie.

Bevindingen na huiszoeking O. Kenchic

PROCES-VERBAAL van bevindingen

Kiza Magendane

Kiza Magendane is schrijver, voor onder meer NRC en De Groene Amsterdammer, en beleidsondernemer die zich bezig houdt met burgerschap, identiteit, globalisering en Afrika in de wereld.

Bekentenis van een vechtende nazaat

Een dagboekfragment

Onzichtbare muren hebben een ingang

Hoofdstuk uit Zuid-Antarctica, een geschiedenis.

Het recht om onzichtbaar te zijn

Een bericht van een ouder

David Mitchell

David Mitchell (1969) is een Britse romanschrijver. Tot zijn bekendste werken behoren Cloud Atlas uit 2004 en The Thousand Autumns of Jacob de Zoet uit 2010. Mitchell stond meerdere malen op de shortlist van de Man Booker Prize en won in 2011 de Commonwealth Writers Prize.

Storingsrapport

Oorspronkelijke document uit het Antarctisch archief was geschreven in het Engels en getiteld 'An Irregularity Report'. For English, see below.

Jelmer Mommers

Jelmer Mommers (1987) is journalist. Hij schrijft voor De Correspondent over klimaatverandering. In 2019 verscheen van hem Hoe gaan we dit uitleggen – Onze toekomst op een steeds warmere aarde. In dat boek komt de kolonisatie van Antarctica niet voor.

Grip of het gebrek daaraan

Aantekeningen van romancier Éric Vaye, schrijver van dé familiegeschiedenis van Antarctica, bezorgd door zijn redacteur

Thomas Muntz

Thomas Muntz is onderzoeksjournalist voor Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico, daar doceert hij ook in de masterclass onderzoeksjournalistiek. Hij is tevens docent politieke filosofie en liberal arts aan de Universiteiten van Amsterdam en Tilburg. Thomas is initiatiefnemer van Project Antarctica.

De tijd van voor onze tijd

Over religie & wetenschap in de vroege geschiedenis van Antarctica

De Indringers

Een wijsgerige beschouwing van het Nieuw Biskaje-incident.

Joost Oomen

Joost Oomen (1990) is dichter, schrijver, drummer en performer. Hij publiceerde de bundels Vliegenierswonden en De stort, de novelle De zon als hij valt en de vinylsingle Joost Oomen. Hij trad op van Pisa tot Ter Apel, van Viseu tot Vlieland en van de kerk tot het kippenhok.

Keizer van de acht nachtpinguïns

Rik Peters

Rik Peters (1989) studeerde filosofie en klassieke talen in Amsterdam (UvA en VU) en in Venetië (Ca’Foscari). Sinds september 2016 doet hij aan de University of Chicago promotieonderzoek naar het snijvlak tussen wetenschap, literatuur en filosofie in Hellenistisch Griekenland.

Operatie McMurder

Memorandum over spookuitdrijvingen in de suburbs van Antarctica

Roberta Petzoldt

Roberta Petzoldt is afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie op de afdeling Beeld en Taal. Sindsdien is ze werkzaam als dichter, actrice, beeldend kunstenares. Ze maakt haar eigen performances waarin ze muziek, poëzie en lichtprojectie tot een geheel weeft.

De Lijfeigenen

Een wonderlijk verslag

Linda van der Pol

Linda van der Pol is cultuurhistoricus en neerlandicus. Redactielid van Platform Investico. Eerder werkte ze voor De Groene Amsterdammer en voor Nederlandse hogeronderwijsbladen.

De Shetland-prinses

Een expeditierapport [uittreksel].

Jan Postma

Jan Postma (1985) werkt als journalist en fotograaf. Sinds 2010 schrijft hij voor De Groene Amsterdammer over onder meer literatuur, fotografie en beeldende kunst. In het voorjaar van 2017 verscheen zijn essaybundel Vroege werken.

Wilde Aardbeien

Aantekeningen bij een zeereis naar Antarctica

Aafke Romeijn

Aafke Romeijn (1986) zingt, schrijft, twittert en blogt over politiek, feminisme, haar kat Henk en pulp-tv. In april 2018 kwam haar debuutroman Concept M uit bij De Arbeiderspers, in mei 2019 verscheen haar nieuwe album M, de soundtrack bij het boek.

Het Rio Grande-Verdrag

Een Wikipedia-pagina over de Antarctische oorsprong van non-humaan recht

De afscheidsspeech van Zoltan Slat

De volgende redevoering werd uitgesproken door Zoltan Slat bij zijn vertrek uit de nationale politiek, op 28 februari 2208 in Humboldt City.

Kasper van Royen

Kasper van Royen (1983) studeerde Wijsbegeerte in Amsterdam en schrijft korte verhalen, columns en zo nu en dan een gedicht. Zijn meest recente roman is En toen kwam Annika.

Pinguïnperikelen

Overpeinzingen uit een pinguïnpretpark.

Aya Sabi

Erik van Sebille

Erik van Sebille is oceanograaf en klimaatwetenschapper aan de Universiteit van Utrecht. Zijn onderzoek richt zich op de vraag hoe oceaanstromen hitte, voedingsstoffen, zeeleven en plastic deeltjes verplaatsen.

Onderzoeksvoorstel Plastic voor de Toekomst

Subsidieaanvraag bij het Katholiek College te Nieuw Tonga

Willy van Strien

Willy van Strien is freelance wetenschapsjournalist en schrijft onder meer over natuur en biologisch en medisch onderzoek

De stank is niet te harden

Bericht van bioloog Janna de Wit aan entomoloog Frederika Smit in Tromsø, Noorwegen

Babah Tarawally

Babah Tarawally, Sierra-Leoons-Nederlandse schrijver en gespreksleider die zich inzet voor onafhankelijke media in ontwikkelingslanden. Als columnist bij dagblad Trouw schrijft hij over (verborgen) discriminatie en racisme. Gevangen in zwart wit denken is zijn meest recente boek.

Lunchen in Mofou

Een reportage uit de hoofdstad.

Jaap Tielbeke

Jaap Tielbeke (1989) werkt sinds 2015 op de redactie van De Groene Amsterdammer. Hij schrijft vooral over klimaatverandering, sociale bewegingen en democratische vernieuwing. Ook publiceerde hij, onder meer, over de ideologie van filantrokapitalisten en de verwording van WikiLeaks.

De Goede Verliezer

Overpeinzingen na een mislukte campagne

Jeroen Trommelen

Jeroen Trommelen (1956) is hoofdredacteur van platform voor onderzoeksjournalistiek Investico. Hij is onderzoeksjournalist, auteur van journalistieke boeken en voormalig bestuurder en voorzitter van de Nederlands-Vlaamse Vereniging voor Onderzoeksjournalistiek VVOJ. Tot augustus 2016 werkte hij als onderzoeksverslaggever bij de Volkskrant.

Roesland

0.1 Voorwoord:
De ondermijning van Roesland
身心自由

Gemma Venhuizen

Gemma Venhuizen (1985) is wetenschapsjournalist en werkt als biologieredacteur bij NRC Handelsblad. Ze is gek op reizen, vooral naar koude gebieden.

‘Voor onze dierentuin maakt het niet uit als de keizerspinguïn uitsterft’

Interview met Penguin World-directeur Athalas Fitzgerald

Wytske Versteeg

Wytske Versteeg (1983) is schrijver en politicoloog, momenteel is ze verbonden aan de Urban Futures Studio, Universiteit Utrecht. Ze publiceerde de romans Quarantaine, Boy, De Wezenlozen en het non-fictieboek Dit is geen dakloze.

Het donker en de mens

Misdaad, kennis en burgerschap op het vroege Antarctica

Louise Fresco en Simon Vink

Thomas Heerma van Voss

Thomas Heerma van Voss is schrijjver. Hij bracht de romans De Allestafel en Stern uit. In 2014 volgde de verhalenbundel De derde persoon. In 2017 verscheen zijn essaybundel Plaatsvervangers. Begin 2020 verscheen zijn roman Condities.

LIVEBLOG, 21-3-2199

– Grote explosies tijdens reünieconcert The Useless Youth: zeker twintig doden, aantal gewonden onduidelijk.

Samuel Vriezen

Samuel Vriezen (1973) is een Nederlandse componist, dichter, essayist, redacteur en vertaler. In 2016 verscheen zijn lange essay Netwerk in Eclips in boekvorm bij de Wereldbibliotheek.

Uitwissing

Het belangrijkste society-verhaal van de 24ste eeuw, dat nooit verteld is.

Niña Weijers

Niña Weijers schrijft voor de De Groene Amsterdammer en is redacteur bij De Gids. Ze debuteerde met haar roman De consequenties, die o.a. werd bekroond met de Anton Wachterprijs, de Gouden Boekenuil Publieksprijs en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. In juni 2019 verscheen haar nieuwste roman, KAMERS ANTIKAMERS.

Penvriend(in) gezocht

Een oproep in de sectie 'vrijetijdsbesteding 10-17 jaar, interactief' van het netwerk-implantaat.

Ferry Wieringa

Ferry Wieringa schrijft verhalen over ogenschijnlijk onbeduidende levens en plekken. Figuranten spelen in zijn wereld de hoofdrol, alledaagse locaties vormen het decor. Zijn verhalen verschijnen in kranten, tijdschriften en online bij onder meer bij www.hardhoofd.com.

Buiten de muren van Jericho Base

"Ik zag hem op een landje, een onooglijk stuk grond..."

Olivier Willemsen

Olivier Willemsen is schrijver. Zijn roman Roza stond op de shortlist Beste Boek voor Jongeren 2019. Eind dit jaar verschijnt zijn nieuwe roman.

Herinneringen van een dodenakkerbezoekster

2173

Tijdlijn

2119

De eerste burgerkolonisten zetten voet aan wal. Het zijn Zuidzee-eilandbewoners, wiens land door de stijging van de zeespiegel verdwenen is.

Bekentenis van een vechtende nazaat

Een dagboekfragment

door Kiza Magendane

De Byrdland GCS Company

Bijlage C

door Mathijs Boom

2123

Vier jaar nadat de eerste kolonisten in de vorm van gerelocaliseerde Eilanders voet aan wal zetten op Antarctica komt nu ook de vrije of niet-gedwongen kolonisatie van Antarctica gestaag op gang.

Wilde Aardbeien

Aantekeningen bij een zeereis naar Antarctica

door Jan Postma

2127

2137

2141

2143

2144

2147

2150

2152

2156

2160

2170

2172

2173

De kolonisatie is flink opgeschoten. Er zijn grote steden, het 'daglichtprobleem' is opgelost en het gaat goed met de keizerspinguïn.

De oase Humboldt City

Gedurfder dan Boyan Slat. Een reportage over de technologische oplossingen voor de ontberingen van Antarctica.

door Louise Fresco en Simon Vink

2174

2189

2190

2198

2201

2209

2216

2218

2219

2223

2233

2250

2255

2265

2266

2400

2401

2410

Welkom op Project Antarctica! Op deze site bent u in 2419 en vindt u het archief van de kolonisatie van Antarctica die in 2119 begon. Dwaal over de kaart, struin door de tijdlijn en duik in de verhalen van de bewoners van Antarctica.

De biologische quantumcomputers zoemen zacht in het gedempte licht van de controleruimte. Boven het bureau van realisator Mohamed (Mo) Brinkers (32) flitsen lichtgroene codes in de lucht, binnen het kader van het virtuele scherm. Hij kijkt naar het raam dat uitzicht biedt op het nog inktzwarte Antarctische landschap en dan weer naar de data boven zijn hoofd. Het wordt tijd voor een nieuwe dag. In een beweging schuift hij boven zijn hoofd twee zachtgroene lichtflitsen op het hologramscherm naar elkaar toe en onmiddellijk verschijnt in het oostelijke raam een zachte roze gloed. ‘Niet te snel Mo’, mompelt hij zacht, terwijl hij de knipperende flitsen weer iets verplaatst. De geostationair zwevende parabolische lichtversterkende spiegels richten gedoseerd zonlicht, zonder noemenswaardige verschuiving van frequenties, op zijn station op Antarctica. De dag begint.

In de eerste jaren van Humboldcity stond het parabolisch daglicht of aan of uit zonder schemering. Dat verstoorde de bioritmes van de bewoners wat vooral in psychische zin problemen met zich meebracht. Aan het drinkwater werden daarom farmaceutica toegevoegd om afwijkend gedrag te voorkomen. De definitieve oplossing kwam met de komst van quantumcomputers en quantumsatellieten. Dankzij nanotechnologische lichtfilters boven de stad kon de kwaliteit van het licht worden verbeterd en ook een natuurlijke dag-nacht-overgang worden gerealiseerd. De problemen verdwenen, al was een groot aantal mensen zo aan de antidepressieve stimulanten gewend geraakt dat de abrupte afbouw voor nieuwe problemen zorgde. De middelen werden opnieuw toegevoegd en daarna geleidelijk tot nul teruggebracht.

Mo denkt terug aan die eerste jaren die hij kent uit oude alarmistische reportages en vroege vlogs. Hoewel nog steeds een deel van Antarctica is bedekt met dikke lagen ijs is het landschap totaal veranderd onder invloed van de snelle opwarming van de aarde in de eerste vier decennia van de 21ste eeuw. De zwarte vlakten die te voorschijn zijn gekomen verweerden aanvankelijk snel onder invloed van de nog steeds extreme meteorologische dynamiek, maar inmiddels vormen schimmels, mossen en korstmossen in hoog tempo nieuwe ecosystemen. Er ontstaat een – zij het nog dunne – vruchtbare toplaag1Als gevolg van een levendig publiek debat en de inzet van kleine belangenorganisaties werd een petitie opgesteld waarin Antarctianen democratisch hun voorkeur kunnen uitspreken voor 20 procent van de eerste nieuwe flora. De palmboom bleek de volksfavoriet. Een tegenbeweging noemde de palmboom echter 'ordinair' en 'smakeloos'. Zij probeerde de bevolking te overtuigen voor coniferen te stemmen, omdat deze boom het meest weg heeft van het mos dat oorspronkelijk op Antarctica voorkomt. De conifeer eindigde op de vierde plek.. Deze kans op ontwikkeling wordt onder leiding van de Economische Verenigde Naties ten volle benut. Organisch materiaal, inclusief dierlijke en menselijke mest, wordt in grote windgedreven vrachtcarriers naar het nieuwe bewoonbare continent gebracht: een herverdeling van bodemvruchtbaarheid over de hele planeet.

‘Schimmels, mossen en korstmossen vormen in hoog tempo nieuwe ecosystemen’

Een ander deel van de bodemvruchtbaarheid bestaat uit materiaal dat wordt teruggewonnen uit atmosferische CO2 en - stikstof, waartoe in Humboldcity grote installaties zijn gebouwd. De noodzakelijke energie komt uit vulkanische activiteit op het continent en de warmte-koude-koppeling vanuit oceaanwater. Ook vindt elektriciteitsopwekking plaats op de uitgestrekte grens van zoet en zout water. Dat laatste is een vinding van Nederlandse ingenieurs, maar pas hier op Antarctica tot volle wasdom gekomen. De op deze wijze ontstane nieuwe bodems vormen de basis voor nieuwe ecosystemen.

De jonge bioloog Mo kijkt na tien maanden nog elke dag zijn ogen uit: een evolutiesprong speelt zich voor zijn ogen af. De statige keizerspinguïns leken verdwenen, maar na een zorgvuldige moleculaire ingreep in het genoom onder leiding van de Shēngwù Xué Corporation pasten ze zich aan. Al blijven ze lopend merkwaardig lange afstanden afleggen naar hun van guano vergeven broedgebieden. Ze doen dat wel beduidend sneller dan voor het verdwijnen van een deel van het ijs, zodat er inmiddels sprake is van twee broedsels per jaar. De biopessimisten hebben dus ongelijk gekregen, althans wat betreft de keizerspinguïn: biodiversiteit is geen statisch maar een dynamisch begrip met winnaars, verliezers en cascades van nieuwe ecosystemen.

Mo en zijn team werken voor Bio Engineering International en onderzoeken hoe het zoete smeltwater nog beter kan worden vastgehouden op of bij het gekoloniseerde continent. De aanvankelijke ingenieursoplossing van drijvende bassins en hoge dijken werkt wel maar is te kostbaar.

Voorgangers van Mo bedachten een oplossing die nog gedurfder is dan die van een zekere Boyan Slat, die al het plastic uit de oceaan wilde vissen met drijvende vangarmen. De natuur heeft trouwens het probleem zelf opgelost: plastic eilandjes zijn onderdeel geworden van het oceanisch ecosysteem en herbergen nieuwe koraalgemeenschappen, en bieden bescherming aan talloze organismen. Ander plastic is verdwenen, en hoe hard wetenschappers ook zoeken: het blijft weg. Mo houdt zich niet meer bezig met deze theoretische exercitie: weg is weg als het om koolstofverbindingen gaat. Gelukkig hebben ook de ecopessimisten ongelijk gekregen.

‘Voor hij gaat slapen blijft hij in de oceaan kijken naar de fantastische aquatische biodiversiteit, aangetrokken door het schemerige LED-licht onder water aan de rand van Humboldcity.’

Het project waaraan Mo meewerkt komt uit de bio-architectuur: hij produceert en bestudeert de symbiose van levende ondoordringbare schermen van algen, wieren, koralen, sponzen en eencellige organismen. Schermen die aan de buitenzijde zoutminnende soorten bevatten en aan de binnenzijde zoetwaterminnende soorten. Een scherm dat zichzelf vernieuwt en verstevigt: tussen de twee ecosystemen ontstaat een aangroeiende laag van afgestorven organismen die de schermen stevigheid geeft. In het lab heeft hij de soorten al getest en in een aquarium werkt het. Met behulp van quantumfysische moleculaire technieken, gebaseerd op het ouderwetse CRISPr cas, ontdekt door zijn Chinese Zhu, zijn de organismen nog beter afgestemd op de doelen die Mo en Zhu voor ogen hebben: sterke, groeiende biodiverse schermen. De Jīchǔ Shēnghuó Marine Corporation investeert in deze techniek die ook in smeltende gebieden elders, zoals Siberië, kan worden toegepast.

In de gebouwen komen bewoners tot leven. Buiten beginnen de eerste vinken en merels te zingen onder invloed van de kunstmatige dageraad. De eerste kolonisten hadden behoefte aan wat vertrouwde soorten en introduceerden deze zangvogels, die speciale vetveren hebben en enkele resistentiegenen uit diepzeevissen.
De biologische schermen zijn niet alleen robuust, ze zijn ook flexibel en dempen heftige golven en stromingen, waardoor rondom de Antarcticaanse kust grote rustige zoetwatermeren zijn ontstaan. Het Indiase bedrijf Ballast Nedam onderhoudt 3D-geprinte civiele werken op het continent met kennis en kunde van Nederlandse ingenieurs. In de bassins wordt zoet water opgeslagen voor de hydrocultuur van groenten en fruit in onderzeese productiefaciliteiten In de randmeren tieren smakelijke vissoorten.

De mosselen en oesters die zich aan de buiten- en aan de binnenkant aan de schermen hechten vormen een probleem, waarover Mo zich het hoofd breekt. Synthetische middelen zijn geen optie, hoewel er effectieve middelen beschikbaar zijn. Gelukkig leefden er in de intensieve Zeeuwse mossel- en oesterkwekerijen schier onuitroeibare plagen, zoals mosselboorders, oesterwormen en krabbetjes. Na enig gecrispr bleken deze effectief de schadelijke schelpdieren aan te kunnen pakken.

Mo denkt in Humboldcity te blijven net als de talloze nieuwe kolonisten: wetenschappers, gelukzoekers, de voedselproducenten en arbeiders in de kolendagmijnen. Sinds 2040 is het terugwinnen van CO2 uit kolencentrales een peulenschil geworden en zijn kolenvoorraden weer interessante en schone energiebronnen.
Mo kijkt naar de zwevende data boven zijn bureau en de ordening die werd uitgevoerd door de quantumcomputer. Een stem in het Chinees zegt dat zijn dienst er op zit, zo dadelijk komt zijn collega hem aflossen en kan hij naar zijn luxe appartement op de min-zesde verdieping. Voor hij gaat slapen blijft hij nog even in de oceaan kijken naar de fantastische aquatische Antarctische biodiversiteit, aangetrokken door het schemerige LED-licht van de grote groentenkassen onder water aan de rand van Humboldcity.

1

Als gevolg van een levendig publiek debat en de inzet van kleine belangenorganisaties werd een petitie opgesteld waarin Antarctianen democratisch hun voorkeur kunnen uitspreken voor 20 procent van de eerste nieuwe flora. De palmboom bleek de volksfavoriet. Een tegenbeweging noemde de palmboom echter 'ordinair' en 'smakeloos'. Zij probeerde de bevolking te overtuigen voor coniferen te stemmen, omdat deze boom het meest weg heeft van het mos dat oorspronkelijk op Antarctica voorkomt. De conifeer eindigde op de vierde plek.